حوزه علمیه دارالحکمه اصفهان

معاونت پژوهش و فرهنگی حوزه علمیه دارالحکمه اصفهان

حوزه علمیه دارالحکمه اصفهان

معاونت پژوهش و فرهنگی حوزه علمیه دارالحکمه اصفهان

۱۱ مطلب با موضوع «چهارده معصوم علیهم السلام :: امام حسین علیه السلام» ثبت شده است

 

امام سجّاد علیه السلام:

همه خوبیها را در بریدن طمع از آنچه در دست مردم است دیدم
رَأَیتُ الخَیرَ کُلَّهُ قَدِ اجتَمَعَ فی قَطعِ الطَّمَعِ عَمّا فی أیدِی النّاسِ

الکافی جلد 2 صفحه 148

 

حدیث مشورت

إذا أنْکَرتَ مِن عَقلِکَ شیئا فاقتَدِ بِرَأیِ عاقِلٍ یُزِیلُ ما أنکَرتَهُ .
امام على علیه السلام : هرگاه با فکر خود به جایى نرسیدى ، از اندیشه خردمندى که مشکل تو را حَلّ مى کند پیروى کن .
غرر الحکم حدیث 4156

حدیث

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۰ آبان ۹۸ ، ۱۸:۰۱
معاونت فرهنگی حوزه علمیه دارالحکمه اصفهان

مجموعه احادیث تصویری حضرت امام حسین علیه السلام

مشخصات کتاب

سرشناسه:مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان،1397

عنوان و نام پدیدآور:مجموعه احادیث تصویری حضرت امام حسین علیه السلام/ حدیث گراف.

مشخصات نشر دیجیتالی:اصفهان:مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان، 1397.

مشخصات ظاهری:نرم افزار تلفن همراه ، رایانه

موضوع:حدیث - هنر- عکس - امام حسین علیه السلام

حدیث شماره :1

امام حسین علیه السلام:

دوازده مهدی از ما است که نخستین آنان علی بن ابیطالب و آخرین آنها نهمین فرزند من است که امام قائم به حق است...

کمال الدین جلد 1 باب 30

 

42

ص: 1

حدیث شماره :2

پناه میبریم به خدا از این که خواسته یا ناخواسته مقابل امام حسین علیه السلام قرار بگیریم

خیلی مراقب قلم هامون و حرفامون در مورد شعائر حسینی باشیم!

 

69

ص: 2

حدیث شماره :3

امام حسین علیه السلام درروز عاشورا خطاب به لشکرظلم:

به خدا سوگند، نه دست ذلّت وخواری به شما می دهم ونه چونان بردگان می گریزم

الإرشاد:2 / 98

 

71

ص: 3

حدیث شماره :4

امام حسین علیه السلام خطاب به حضرت زینب سلام الله علیها:

ای خواهرم! مرا در نماز شب فراموش نکن

بحارالأنوار ج 44 ص 284

◼ ایام سوگواری سرور و سالار شهیدان و یاران ایشان تسلیت باد

 

75

ص: 4

حدیث شماره :5

امام حسین علیه السلام:

بخشنده ترین مردم، کسی است که به آن که به او چشم امید نبسته بخشش کند

إنّ أجْوَدَ النّاسِ مَن أعطی مَن لا یَرجو

کشف الغمّه: 2/242

 

76

ص: 5

حدیث شماره :6

امام حسین علیه السلام:

کسی که بخواهد از راه گناه به مقصدی برسد، دیرتر به آروزیش می رسد و زودتر به آنچه می ترسد گرفتار می شود

بحارالانوار، جلد 78، صفحه 120

 

77

ص: 6

حدیث شماره :7

امام حسین علیه السلام:

شکرگزاری تو بر نعمت پیشین، زمینه ساز نعمت آینده است

نزهه الناظر، صفحه 80

 

78

ص: 7

حدیث شماره :8

ان شاءالله آخرین وصیت امام حسین علیه السلام و امام زین العابدین علیه السلام رو همیشه مد نظر داشته باشیم...

 

79

ص: 8

حدیث شماره :9

امام حسین علیه السلام:

قناعت، [مایه] آسودگی بدن هاست

القُنوعُ راحَهُ الأَبدانِ

نزهه الناظر، صفحه 88

 

84

ص: 9

حدیث شماره :10

امام حسین علیه السلام:

هر که خدا را چنان که حق عبادت اوست عبادت کند، خداوند برتر از آرزوها و بیشتر از حدّ کفایتش به او عطا فرماید

میزان الحکمه جلد7 صفحه 29

 

85

ص: 10

حدیث شماره :11

امام حسین علیه السلام:

بار خدایا! تو می دانی که آنچه از ما اظهار شده برای رقابت در قدرت و دستیابی به کالای دنیا نیست، بلکه هدف ما این است که نشانه های دینت را به جای خود برگردانیم.و...

 

88

ص: 11

حدیث شماره :12

امام حسین علیه السلام:

کار نیکی را که زود نکرده اید، به شمار نیاورید و با برآوردن حاجت ها، ستایش[دیگران ] را به دست آورید و...

کشف الغمّه، ج 2، ص 241

 

89

ص: 12

حدیث شماره :13

امام حسین علیه السلام:

ناتوان ترین مردم کسی است که از دعا عاجز باشد

اَعْجَزُ النّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ الدُّعاءِ

موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام، 781

 

90

ص: 13

حدیث شماره :14

امام حسین علیه السلام:

هر که خشنودی مردم را با ناخشنود کردن خدا بجوید، خداوند او را به مردم واگذارد

میزان الحکمه، جلد4، صفحه488

 

92

ص: 14

حدیث شماره :15

امام حسین علیه السلام:

قویترین فرد در ایجاد ارتباط کسی است که با کسی که از او بریده رابطه برقرار کند

إنّ أوْصَلَ النّاسِ مَن وَصَلَ مَن قَطَعَهُ

میزان الحکمه ج1 ص79

 

95

ص: 15

حدیث شماره :16

امام حسین علیه السلام:

چون پیشامد سختی بر عاقل در رسد ، غم را با دوراندیشی می رانَد و درگاه عقل را برای چاره جویی می کوبد

نزهه الناظر، صفحه 84

 

08

ص: 16

حدیث شماره :17

امام حسین علیه السلام:

نه عفّت و مناعت مانع روزی می شود و نه حرص زدن روزی بیشتر می آورد؛ زیرا روزی تقسیم شده

میزان الحکمه جلد3 صفحه 25

 

44

ص: 17

حدیث شماره :18

اگر با همسرتون دعواتون شد یادتون باشه...

امام حسین علیه السلام:

هریک از دو نفری که میان آنها نزاعی واقع شود و یکی از آن دو، رضایت دیگری را بجوید، سبقت گیرنده اهل بهشت خواهد بود

 

63

ص: 18

حدیث شماره :19

امام حسین علیه السلام:

هر کس دوستت دارد ، تو را [از کار زشت ]باز می دارد و هر کس دشمنت دارد، تو را [به آن ]برمی انگیزد

مَن أحَبَّکَ نَهاکَ ، ومَن أبغَضَکَ أغراکَ

بحار ج 78 ص 128

 

96

ص: 19

حدیث شماره :20

امام باقر علیه السلام:

اگر مردم می دانستند که چه فضیلتی در زیارت مرقد امام حسین علیه السلام است از شوق زیارت می مردند

ثواب الاعمال، ص319

 

98

ص: 20

حدیث شماره :21

سجده بر تربت مزار امام حسین علیه السلام و همراه داشتن تسبیح مزار مطهر ایشان...

 

47

ص: 21

حدیث شماره :22

امام حسین علیه السلام : همنشینی با سفلگان و افراد پست ناپسند است و همدمی گناهکاران موجب بدبینی مردم و از دست دادن اعتماد و اعتبار است.

بحارالانوار، ج75، ص 122

 

48

ص: 22

حدیث شماره :23

امام حسین علیه السلام در قسمتی از سخنانش در روز عاشورا فرمودند:

به خدا سوگند، نه دست ذلّت و خواری به شما می دهم و نه چونان بردگان می گریزم.

میزان الحکمه ج 1 ص336

 

59

ص: 23

حدیث شماره :24

ثواب زوار قبر امام حسین علیه السلام:

 

63

ص: 24

حدیث شماره :25

امام حسین علیه السلام:

دوچیز مردم را هلاک و بیچاره گردانده است:

یکی ترس از این که مبادا در آینده فقیر و نیازمند دیگران گردند. و دیگری فخر کردن-در مسائل مختلف-و مباهات بر دیگران است.

بحارالانوار، ج75

 

64

ص: 25

حدیث شماره :26

امام حسین علیه السلام _ به فرزندش علیّ اکبر علیه السلام _ :

خداوند، بهترین پاداشی را که از جانب پدری به فرزندش می دهد، به تو فرزندم عطا فرماید!

الإرشاد : ج 2 ص 82

 

68

ص: 26

حدیث شماره :27

امام صادق علیه السلام فرمود:

کسی که خداوند خیر را برای او اراده کرده باشد، در قلبش محبت امام حسین علیه السلام را قرار داده، و در دلش محبت زیارت آن حضرت را می اندازد

کامل الزیارات، ص 269

 

77

ص: 27

حدیث شماره :28

امام حسین علیه السلام:

هرکس از روی نافرمانی و معصیتِ خداوند، کاری را انجام دهد، آنچه را آرزو دارد سریع تر از دست می دهد و به آنچه هراسناک و بیمناک می باشد مبتلا می گردد.

وسائل الشیعه، ج16، ص 153، ح3

 

88

ص: 28

حدیث شماره :29

امام حسین علیه السلام:

دارایی تو اگر از آن تو نباشد، تو از آن او خواهی بود.

پس به آن رحم نکن؛ زیرا که او به تو رحم نمی کند

و پیش از آنکه او تورا بخورد تو آن را بخور!

میزان الحکمه، ج11، ص170

 

89

ص: 29

حدیث شماره :30

امام حسین علیه السلام:

هرگز با خردمند و نابخرد مجادله مکن؛

زیرا خردمند دشمنت می دارد

و سفیه آزارت می رساند.

میزان الحکمه، ج10، ص507

 

93

ص: 30

حدیث شماره :31

امام حسین علیه السلام؟

قناعت مایه ی آسایش تن است.

میزان الحکمه، ج9، ص 585

 

97

ص: 31

حدیث شماره :32

امام حسین علیه السلام:

زنهار از کاری که از آن پوزش بخواهی؛

زیرا مؤمن نه بدی می کند و نه پوزش می خواهد

و منافق هر روز بدی می کند و پوزش می طلبد.

میزان الحکمه، ج7، ص 129

 

99

ص: 32

حدیث شماره :33

امام حسین علیه السلام در دعا به درگاه خداوند:

آن که تو را ندارد چه دارد؟

و آن که تو را دارد چه ندارد؟!

میزان الحکمه، ج2، ص423

 

07

ص: 33

حدیث شماره :34

امام حسین علیه السلام:

شکرگزاری تو بر نعمت پیشین،

زمینه ساز نعمت آینده است.

نزهه الناظر:ص80

 

59

ص: 34

حدیث شماره :35

امام حسین علیه السلام: کسی که برای رضایت و خوشنودی مردم، موجب خشم و غضب خداوند شود، خداوند اور به مردم وا می گذارد.

بحارالانوار، ج78، ص126

 

256

ص: 35

حدیث شماره :36

امام صادق علیه السلام:

عموی ما، عبّاس، دارای بینشی ژرف و ایمانی راسخ بود؛ همراه با امام حسین علیه السلام جهاد کرد و نیک آزمایش داد و به شهادت رسید.

عمده الطّالب، ص 356

 

269

ص: 36

حدیث شماره :37

امام حسین علیه السلام فرمودند:

کسی در قیامت در امان نیست مگر کسی که در دنیا ترس از خدا در دل داشت

بحار الانوار، ج 44، ص 192

 

273

ص: 37

حدیث شماره :38

امام حسین علیه السلام فرمودند:

جز به یکی از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسی که اصالت خانوادگی داشته باشد.

تحف العقول، ص 247

 

277

ص: 38

حدیث شماره :39

همین نه من شده ام ریزه خوار خوان حسین

که هست عالم ایجاد، میهمان حسین

ز آفتاب قیامت نباشدش باکی

کسی که رفت دمی زیر سایبان حسین

ولادت امام حسین علیه السلام بر شما مبارک

 

278

ص: 39

حدیث شماره :40

به هر طرف نگری جلوه ی جمال خداست

ادب کنید که میلاد سید الشهداست

گرفته ختم رسل روی دست آینه ای

که در صحیفه ی او صورت خدا پیداست

سالروز تولد امام حسین علیه السلام بر شما مبارک

 

279

ص: 40

حدیث شماره :41

ای دلنواز قاری قرآن خوش آمدی

در بیت وحی با لب خندان خوش آمدی

ای العطش، ترانه ی قبل از ولادتت

مادر فدات با لب عطشان خوش آمدی

میلاد امام حسین علیه السلام و روز پاسدار مبارک باد

 

280

ص: 41

حدیث شماره :42

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:

پنج خصلت است که در هر کس نباشد، بهره ی چندانی در او نیست: خرد، دین، ادب، حیا و اخلاق نیکو.

حیاه الامام الحسین علیه السلام، ج 1، ص 181

 

282

ص: 42

حدیث شماره :43

میلاد حسین شادی دلها شد

امید دل پیامبران پیدا شد

اینک بسویش برو که فردا دیر است

کز آمدنش در شفاعت وا شد

ولادت با سعادت امام حسین علیه السلام مبارک باد.

 

283

ص: 43

حدیث شماره :44

ای حسین جان

ابر شعله ورِ هستی، میلادت بارش رحمتی است بر کویر خشکیده دل های ما

امام حسین علیه السلام

صدق و راستی عزّت است و دروغگویی ناتوانی است.

تاریخ یعقوبی، ج2، ص246

 

 

284

ص: 44

حدیث شماره :45

میلاد امام حسین علیه السلام مبارک

میلاد گل رسول و زهرا و علی است

زیرا که جهان خجسته زین نور جلی است

ما را دگر از روز جزا بیمی نیست

چون بر دل ما عشق حسین بن علی است

 

285

ص: 45

حدیث شماره :46

میلاد امام حسین علیه السلام مبارک

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:

به یقین، شیعیان ما آنانند که دلهایشان از هر نوع فریبکاری، کینه و دشمنی پاک و سالم باشد.

بحارالانوار، ج 68، ص 156

 

286

ص: 46

حدیث شماره :47

میلاد امام حسین علیه السلام مبارک

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:

اگر دین ندارید و از قیامت نمی ترسید، لااقل در دنیای خود آزاده باشید.

بحارالانوار، ج45، ص51

 

 

287

ص: 47

حدیث شماره :48

آیا می دونید حضرت علی علیه السلام در وصیت به امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام ، بعد از تقوای الهی به چه مطلبی سفارش فرمودند؟

 

078

ص: 48

حدیث شماره :49

امام حسین علیه السلام:

چنانچه باگوش خود بشنوم که شخصی مرادشنام می دهد وسپس معذرت خواهی اورا بفهمم، گذشت می نمایم

إحقاق الحقّ ج11 ص431

 

667

ص: 49

حدیث شماره :50

امام حسین علیه السلام:

وقتی که برادر دینی ات از تو جدا شد سخنی پشت سر اونگو مگر این که دوست داری اودر پشت سر تو آن رابگوید.

 

668

ص: 50

حدیث شماره :51

امام حسین علیه السلام:

از نشانه های خوش نامی و نیک بختی ، همنشینی با خردمندان است.

بحارالأنوار، ج 75، ص 119

 

669

ص: 51

حدیث شماره :52

امام حسین علیه السلام:

عقل، جز با پیروی از حق، کامل نمی شود.

اعلام الدین، ص 298

 

670

ص: 52

حدیث شماره :53

امام حسین علیه السلام:

کار نیکی را که در انجامش شتاب نکرده اید، به حساب نیاورید.

ارشاد القلوب دیلمی، ص 73

 

672

ص: 53

حدیث شماره :54

امام حسین علیه السلام:

حذر کن از مواردی که باید عذرخواهی کنی ، زیرا مؤمن نه کار زشتی انجام می دهد و نه به عذرخواهی می پردازد.

 

674

ص: 54

حدیث شماره :55

امام حسین علیه السلام:

کسی که تو را دوست دارد، از تو انتقاد می کند و کسی که با تو دشمنی دارد، از تو تعریف و تمجید می کند.

 

675

ص: 55

حدیث شماره :56

امام حسین علیه السلام:

هر یک از دو نفری که میان آنها نزاعی واقع شود ویکی ازآن دو رضایت دیگری رابجوید سبقت گیرنده اهل بهشت خواهدبود.

 

676

ص: 56

حدیث شماره :57

امام حسین علیه السلام:

اگر صد فرزند برای من متولّد شود، دوست دارم نام هر یک از آنان را جز علی نگذارم.

روضه المتقین، ج 8، ص 625

 

677

ص: 57

حدیث شماره :58

امام حسین علیه السلام:

اوّل سلام بعد سخن، خدایت عافیت دهد، تا کسی سلام نکند اجازه ورود (یا سخن به او) ندهید.

تحف العقول 246

 

679

ص: 58

حدیث شماره :59

امام حسین علیه السلام:

بدترین خصلت پادشاهان عبارت است از: 1 _ ترس در مقابل دشمنان 2 _ قساوت در مورد ضعیفان 3 _ بخل ورزیدن هنگام بخشش.

 

680

ص: 59

حدیث شماره :60

امام حسین ع

خدایا! من در حال بی نیازی نیازمندم ؛ پس چگونه در حال فقر نیازمند [تو] نباشم؟

بحار الأنوار ، ج 98 ، ص 225

 

681

ص: 60

حدیث شماره :61

امام حسین ع

خدایا! چشم بصیرت در امر آخرت روزیم فرما تا با شوق دنبال خوبیها رفته و از گناهان گریزان شوم.

موسوعه کلمات، ص 809

 

682

ص: 61

حدیث شماره :62

امام حسین علیه السلام:

بخشنده ترین مردم کسی است که به کسی عطا کند که امید بخشش از او ندارد.

بحارالانوار، ج44، ص 121

 

694

ص: 62

حدیث شماره :63

امام حسین علیه السلام:

ای فرزند آدم! تو همان روزهایی هستی که سپری می کنی. هر روزی که می گذرد، بخشی از وجود تو از دست می رود.

 

695

ص: 63

حدیث شماره :64

امام حسین علیه السلام:

همچون کسی عمل کن که می داند ه خاطر گناهانش مؤاخذه می شودو به خاطر نیکوکاری پاداش می یابد

بحارالانوار ج44 ص127

 

696

ص: 64

حدیث شماره :65

امام حسین علیه السلام:

هر کس از خدا پروا کند، خداوند تضمین کرده که او را از آنچه نمی پسندد، به آنچه می پسندد، متحول سازد.

 

697

ص: 65

حدیث شماره :66

امام حسین علیه السلام:

سلام هفتاد ثواب دارد. شصت ونه ثواب ازآن کسی است که سلام دهد و یکی برای آن که جواب گوید.

بحارالانوار ج75 ص120

 

698

ص: 66

حدیث شماره :67

امام حسین علیه السلام:

کسی که عطا و بخشش تو را بپذیرد، تو را بر بخشندگی کمک کرده است.

بحارالانوار، ج71، ص352

 

699

ص: 67

حدیث شماره :68

امام حسین علیه السلام:

خداوند متعال بندگان را نیافرید، مگر آنکه او را بشناسند. پس هرگاه خدا را بشناسند، او را عبادت می کنند.

 

700

ص: 68

حدیث شماره :69

امام حسین علیه السلام:

فرزندم! بپرهیز از ستم بر کسی که غیر از خدا یاوری در مقابل تو ندارد. (بحارالانوار، ج 75، ص 308)

 

701

ص: 69

حدیث شماره :70

امام حسین علیه السلام:

به نیکی نمی رسید مگر این که از آنچه دوست می دارید انفاق کنید. (نورالثقلین ج 1، ص 363)

 

702

ص: 70

حدیث شماره :71

امام حسین علیه السلام:

هرکس لقمه نانی را پیدا کند و پاک کرده بخورد هنوز نان به شکمش نرسیده خدا او را از آتش جهنم رها می کند.

 

703

ص: 71

حدیث شماره :72

امام حسین علیه السلام:

در قیامت جز کسی که در دنیا از خدا بترسد در امان نخواهد بود. (بحارالانوار 44: 192 ح 5)

 

704

ص: 72

حدیث شماره :73

امام حسین علیه السلام:

ای اهل لذت های ناپایدار دنیا،

فریفته شدن به سایه ناپایدار، بی خردی است.

(ارشاد القلوب ص 186)

 

705

ص: 73

حدیث شماره :74

امام حسین علیه السلام:

ما خاندانی هستیم که بخشش نمی کنیم مگر به اندازه معرفت اشخاص.

(موسوعه کلمات، ص 765)

 

706

ص: 74

حدیث شماره :75

امام حسین علیه السلام:

کسی که چشمانش قطره ای اشک برای ما بریزد، خداوند بهشت را به او عطا خواهد کرد.

(ینابیع الموده، ص 228)

 

707

ص: 75

حدیث شماره :76

امام حسین علیه السلام:

از غیبت بپرهیز زیرا غیبت، خورشت سگ های دوزخ است.

(تحف العقول، ص 175)

 

708

ص: 76

حدیث شماره :77

امام حسین علیه السلام:

گریان بودن چشم و خشیت داشتن دل ها یکی از نشانه های رحمت الهی _ برای بنده _ است.

مستدرک الوسائل، ج 11، ص 245

 

710

ص: 77

حدیث شماره :78

امام حسین علیه السلام:

هرکس گره ای از مشکلات مؤمنی باز کند، خداوند متعال مشکلات دنیا و آخرت او را اصلاح می نماید.

 

711

ص: 78

حدیث شماره :79

امام حسین علیه السلام:

برای هر دردی درمانی است و درمان گناه، طلب مغفرت و آمرزش از درگاه خداوند می باشد.

الکافی، ج2، ص439

 

712

ص: 79

حدیث شماره :80

امام حسین علیه السلام:

کسی درروز قیامت ازشدائد آن در امان نمی باشد، مگر آن که دردنیا ازخداوند ترس داشته باشد.

بحار الأنوار ج 44 ص 192

 

713

ص: 80

حدیث شماره :81

امام حسین علیه السلام:

همنشینی با اشخاص پست سبب شرّ و بد یختی خواهد گشت و همنشینی با معصیت کاران موجب شکّ و بدبینی خواهد شد.

 

714

ص: 81

حدیث شماره :82

امام حسین علیه السلام:

خوش اخلاقی عبادت است.

(کنزالعمال، ج13، ص151)

 

715

ص: 82

حدیث شماره :83

امام حسین علیه السلام:

قویترین فرد در ایجاد ارتباط کسی است که با کسی که از او بریده، رابطه برقرار کند.

(بحارالانوار، ج78، ص 121)

 

716

ص: 83

حدیث شماره :84

امام حسین علیه السلام:

اهل مسجد زائران خدایند و بر صاحبخانه است که به زائرش هدیه بدهد.

(الحکم الزهرا علیه السّلام/ص15)

 

717

ص: 84

حدیث شماره :85

امام حسین علیه السلام:

بخشنده ترین مردم کسی است که در هنگام قدرت می بخشد.

(الدره الباهره ، ص24)

 

718

ص: 85

حدیث شماره :86

امام حسین علیه السلام:

بخیل واقعی کسی است که نام مرا بشنود ولی بر من صلوات نفرستد.

(وسائل الشیعه: 7، 204)

 

719

ص: 86

حدیث شماره :87

امام حسین علیه السلام:

ما در زمان پیامبر(ص) منافقین را جز به سبب دشمنی آنان با علی و اولادش نمی شناختیم. (عیون اخبار الرضا، ج2، ص72)

 

730

ص: 87

حدیث شماره :88

امام حسین علیه السلام:

یاد کن مرگ خویش را، خوابیدن خود را در قبر، ایستادن خود در برابر خدارا، درحالی که اعضایت علیه توشهادت می دهند.

 

731

ص: 88

حدیث شماره :89

امام حسین علیه السلام:

بخشنده ترین مردم کسی است که به کسی عطا کند که امید بخشش از او ندارد. (بحارالانوار، ج44، ص 121)

 

732

ص: 89

حدیث شماره :90

امام حسین علیه السلام:

پشت سر برادر مؤمن خود، چیزی مگو مگر آنچه دوست داری او پشت سر تو بگوید. (بحارالانوار، ج44، ص 127)

 

733

ص: 90

حدیث شماره :91

امام حسین علیه السلام:

ای فرزند آدم! تو همان روزهایی هستی که سپری می کنی، هر روزی که می گذرد، بخشی از وجود تو از دست می رود.

 

734

ص: 91

حدیث شماره :92

امام حسین علیه السلام:

گریستن چشمها و ترس دلها از رحمت خداست. (جامع الأخبار، ص97)

 

735

ص: 92

حدیث شماره :93

امام حسین علیه السلام:

هر کس بشنود (تلاوت) قرآن را، خداوند برای او به ازای هر حرفی حسنه ای مینویسد.

(الکافی، ج 2، ص 611)

 

736

ص: 93

حدیث شماره :94

امام حسین علیه السلام:

از نشانه های نادانی، جدل با بی فکران است.

(تحف العقول، ص 248)

 

737

ص: 94

حدیث شماره :95

امام حسین علیه السلام:

بدرستی که شیعیان ما قلبشان از هرناخالصی و حیله و تزویر پاک است.

(فرهنگ سخنان امام حسین ص/ 476)

 

738

ص: 95

حدیث شماره :96

امام حسین علیه السلام:

جز به یکی ازسه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسی که اصالت خانوادگی داشته باشد.

(تحف العقول، ص251)

 

739

ص: 96

حدیث شماره :97

امام حسین علیه السلام:

چنان چه سر که عسل را فاسد می کند، خلق بد ایمان را فاسد می کند.

(اصول کافی، ج2، ص 321)

 

740

ص: 97

حدیث شماره :98

امام حسین علیه السلام:

من برای عبرت و پند دیگران شهید می شوم.

(بحارالانوار ، ج 44 ، ص 280)

 

741

ص: 98

حدیث شماره :99

امام حسین علیه السلام:

نه عفّت مانع روزی می شود و نه حرص، روزی بیشتر می آورد؛ زیراروزی تقسیم شده، اجل حتمی است وحرص زدن طلب گناه است.

 

742

ص: 99

حدیث شماره :100

امام حسین علیه السلام:

دو چیز مردم را هلاک کرده: یکی ترس از فقر و دیگری فخر کردن بر دیگران.

(بحار الأنوار، ج75، ص54)

 

743

ص: 100

حدیث شماره :101

امام حسین علیه السلام:

به راستی که مردم بنده دنیا هستند و دین لقلقه زبان آنهاست...

(تحف العقول، ص 245)

 

744

ص: 101

حدیث شماره :102

امام حسین علیه السلام:

غافلگیر کردن بنده از جانب خداوند به این شکل است که به او نعمت فراوان دهد و توفیق شکرگزاری را از او بگیرد.

 

745

ص: 102

حدیث شماره :103

امام حسین علیه السلام:

هر کس فکرش به جایی نرسد و راه تدبیر بر او بسته شود، کلیدش مداراست.

(بحارالأنوار، ج78، ص128)

 

747

ص: 103

حدیث شماره :104

امام حسین علیه السلام:

هرگز سخن بیهوده مگوی، زیرا بیم گناه برای تو دارم و سخن سودمند نیز مگوی مگر این که آن سخن به جا باشد.

 

748

ص: 104

حدیث شماره :105

امام حسین علیه السلام:

هرکس مرا پس از مرگم زیارت کند، در قیامت به دیدارش می روم و حتی اگر در دوزخ باشد او را بیرون می آورم.

 

749

ص: 105

حدیث شماره :106

امام حسین علیه السلام:

از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است .

(بحارالانوار،ج78،ص119)

 

750

ص: 106

حدیث شماره :107

امام حسین علیه السلام:

آن که درکاری که نافرمانی خداست بکوشد امیدش را ازدست می دهدو نگرانیها به او رومی آورد.

(بحار الانوار، ج3، ص397)

 

751

ص: 107

حدیث شماره :108

امام حسین علیه السلام:

عاجزترین مردم کسی است که نتواند دعا کند.

(بحارالانوار، ج 93، ص 294)

 

752

ص: 108

حدیث شماره :109

امام حسین علیه السلام:

بحث و بررسی علم، موجب باروری معرفت و تجربه های طولانی مایه ی افزایش عقل است. (بحارالانوار، ج75، ص 128)

 

753

ص: 109

حدیث شماره :110

امام حسین علیه السلام:

هر کس به بهای نارضایتی خدا، مردم را راضی کند، خداوند او را به مردم وامی گذارد. (مستدرک الوسائل، ج12، ص209)

 

754

ص: 110

حدیث شماره :111

امام حسین علیه السلام:

پنج خصلت است که در هر کس نباشد بهره ی چندانی در او نیست: خرد، دین، ادب، حیا و اخلاق نیکو.

 

755

ص: 111

حدیث شماره :112

امام حسین علیه السلام:

صدق و راستی عزّت است و دروغگویی ناتوانی است. (تاریخ یعقوبی، ج2، ص246)

 

756

ص: 112

حدیث شماره :113

امام حسین علیه السلام:

هر کس از تأخیر مرگش و افزایش روزی اش خوشحال می شود، پس به خویشاوندان خود رسیدگی و سرکشی کند.

 

757

ص: 113

حدیث شماره :114

امام حسین علیه السلام:

اگر سه چیز نبود، آدمیزاد هرگز سر در برابر چیزی فرود نمی آورد: تنگدستی، بیماری و مرگ. (نزهه النّاظر، ص 80)

 

758

ص: 114

حدیث شماره :115

امام حسین علیه السلام:

شایسته شأن مؤمن نیست که ببیند کسی خدا را معصیت می کند، ولی به او اعتراض نکند. (کنزالعمّال، ج 3، ص 85)

 

759

ص: 115

حدیث شماره :116

امام حسین علیه السلام:

هر کس تو را دوست بدارد( از بدیها) تو را نهی می کند و هر که دشمنت باشد (به بدیها) تشویق می کند.

 

760

ص: 116

حدیث شماره :117

امام حسین علیه السلام:

ادب آن است که از خانه که بیرون می روی، هیچ کس را دیدار نکنی مگر اینکه او را برتر از خودت پنداری.

 

761

ص: 117

حدیث شماره :118

امام حسین علیه السلام:

گریه از خوف خدا، مایه ی نجات از آتش است. (مستدرک الوسائل، ج11، ص245)

 

763

ص: 118

حدیث شماره :119

امام حسین علیه السلام:

شکرگزاری تو نسبت به نعمت گذشته، نعمت آینده را فراهم می آورد. (موسوعه کلمات الامام الحسین ع، ص 768)

 

764

ص: 119

حدیث شماره :120

امام حسین علیه السلام:

از این هواهای نفس بپرهیزید، که مجموعه ی آنها گمراهی و قرارگاه آنها آتش است. (احقاق الحق، ج11، ص591)

 

765

ص: 120

حدیث شماره :121

امام حسین علیه السلام:

هر کس اندوهی را از مؤمنی برطرف سازد، خداوند متعال غمهای دنیا و آخرت را از او دور می سازد.

 

766

ص: 121

حدیث شماره :122

امام حسین علیه السلام:

در انجام کارهای نیک، سبقت بگیرید و در سود بردن از پاداشهای اخروی شتاب به خرج دهید. (کشف الغمّه، ج2، ص29)

 

767

ص: 122

حدیث شماره :123

امام صادق علیه السلام:

جایگاه قبر امام حسین علیه السلام دری از درهای بهشت است. (کامل الزیارات، ص271)

 

769

ص: 123

حدیث شماره :124

امام حسین علیه السلام:

به راستی که من مرگ را جز خوش بختی نمی دانم و زندگی با ستمکاران را جز ملال.

 

772

ص: 124

حدیث شماره :125

امام حسین علیه السلام:

با کمک به نیازمندان نزد آنان جایگاهی برای خود بیابید، آنان روز قیامت مقام و منزلتی دارند. (تحف العقول، ص 248)

 

773

ص: 125

حدیث شماره :126

امام حسین علیه السلام:

مؤمن نه بدی می کند و نه معذرت می خواهد و منافق هر روز بدی می کند و معذرت می خواهد. (تحف العقول، ص 248)

 

774

ص: 126

حدیث شماره :127

امام حسین علیه السلام:

هر که خدا را، آن گونه که سزاوار او است، بندگی کند، خداوند بیش از آرزوها و کفایتش به او عطا کند.

 

775

ص: 127

حدیث شماره :128

امام حسین علیه السلام:

از نشانه های نادانی، جدل با بی فکران است. (تحف العقول، ص 248)

 

776

ص: 128

حدیث شماره :129

امام حسین علیه السلام:

من کشته اشکم؛ هر مؤمنی مرا یاد کند، اشکش روان شود. (بحار الأنوار، ج 44، ص 284)

 

777

ص: 129

حدیث شماره :130

امام صادق علیه السلام:

هرکس دوست دارد روز قیامت، بر سرسفره های نور بنشیند باید از زائران امام حسین علیه السلام باشد. (بحارالانوار، ج98، ص72)

 

779

ص: 130

حدیث شماره :131

امام باقر علیه السلام:

زیارت قبر رسول خدا (ص)، و زیارت مرقد امام حسین علیه السلام معادل است باحجّ مقبولی که همراه رسول خدا (ص) بجاآورده شود.

 

780

ص: 131

حدیث شماره :132

امام حسین علیه السلام:

هر که خدا را، آن گونه که سزاوار او است، بندگی کند، خداوند بیش از آرزوها و کفایتش به او عطا کند.

 

781

ص: 132

حدیث شماره :133

امام حسین علیه السلام:

بر هیچ چشم مؤمنی روا نیست که ببیند خدا نافرمانی می شود و چشم خود را فرو بندد، مگر آن که آن وضع را تغییر دهد.

 

782

ص: 133

حدیث شماره :134

امام رضا علیه السلام:

کسی که قبرامام حسین علیه السلام رادرکرانه فرات زیارت کند مثل کسی است که خدارا زیارت کرده است. (مستدرک الوسائل ج10 ص250)

 

783

ص: 134

حدیث شماره :135

امام حسین علیه السلام:

نیاز مردم به شما از نعمت های خدا بر شما است؛ از این نعمت افسرده و بیزار نباشید.

 

784

ص: 135

حدیث شماره :136

امام حسین علیه السلام:

چیزی را بر زبان نیاورید که از ارزش شما بکاهد. (جلاءالعیون، ج 2، ص 205)

 

785

ص: 136

حدیث شماره :137

امام حسین علیه السلام:

هر که خوش دارد مرگش به تأخیر افتد و روزی اش افزون شود، با خویشانش پیوند برقرار کند.

 

786

ص: 137

حدیث شماره :138

امام صادق علیه السلام:

کسی که به زیارت قبر امام حسین علیه السلام نرود و خیال کند که شیعه ما است و با این حال و خیال بمیرد، او شیعه مانیست.

 

792

ص: 138

حدیث شماره :139

امام صادق علیه السلام:

هرکس به زیارت قبر امام حسین علیه السلام نرود تا بمیرد، ایمانش ناتمام و دینش ناقص خواهد بود. (وسائل الشیعه،ج10، ص335)

 

794

ص: 139

حدیث شماره :140

امام صادق علیه السلام:

زیارت قبر امام حسین علیه السلام از بهترین کارهاست که می تواند انجام یابد. (مستدرک الوسائل، ج10، ص311)

 

795

ص: 140

حدیث شماره :141

امام صادق علیه السلام:

هرکس دوست دارد روز قیامت، بر سرسفره های نور بنشیند باید از زائران امام حسین علیه السلام باشد. (بحارالانوار، ج98، ص72)

 

796

ص: 141

حدیث شماره :142

امام باقر علیه السلام:

اگر مردم می دانستند که چه فضیلتی در زیارت مرقد امام حسین علیه السلام است از شوق زیارت می مردند. (ثواب الاعمال، ص319)

 

797

ص: 142

حدیث شماره :143

امام حسین علیه السلام:

بر خداوند است که هیچ گرفتاری به زیارت من نیاید مگر آن که او را شادمان بازگردانم. (ثواب الأعمال، ص98)

 

800

ص: 143

حدیث شماره :144

امام حسین علیه السلام:

ریشه دار کسی است که دارای اصالت است همانگونه که تو برای احتیاجت به او روی آوردی، او هم آبروی تو را حفظ می کند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۵ آبان ۹۸ ، ۲۲:۳۹
معاونت فرهنگی حوزه علمیه دارالحکمه اصفهان

اشعار  روضه حضرت علی اصغر(ع)

  یاس حرم ز شاخه جدا از سه شعبه شد
کوچکترین شهید فدا از سه شعبه شد

بین گلو و تیر ، که سنخیتی نبود
تکخال عشق بود و دو تا از سه شعبه شد

شش ماه او تمام شد و در منای عشق
قربان سیدالشهداء از سه شعبه شد

وقتی پدر ز حنجر او تیر را کشید
زد دست و پا به خون و رها از سه شعبه شد

در پاسخ به شادی شرم آور عدو
در خیمه های تشنه عزا از سه شعبه شد

دیدی دلا به محشر کبرای کربلا
شور قیامتی که به پا از سه شعبه شد

آنجا که کاخ صبر و امیدش خراب شد
غمخانه ی رباب بنا از سه شعبه شد

(سید محمد میرهاشمی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 با چه رو خیمه بَرَم این سرِ آویزان را
چه کنم مشکلِ این حنجر خون ریزان را

به سفیدیِ گلوی تو کسی رحم نکرد
رسمِ کوفی است بگیرند هدف، مهمان را

دست و پایی زدی و باز تبسّم کردی
پس خدا بوسه زند این دو لب خندان را

بوسه بر این سرِ پاشیده ز هم مشگل نیست
من چسان دفن کنم پاره ای از قرآن را

مشگل اینجاست که سر نیزه امانت ندهد
اهل غارت نکند رحم ، گُلِ پنهان را

من دهم با چه زبانی خبرت را به رباب
آب دادَست سه شعبه گلوی عطشان را

بعد از این است که بر سینۀ من جا داری
نزد مادر ببرم آهِ دِلِ سوزان را

گریه بر معجرِ عمّه نرود از یادت
وسط هلهله ها بدرقه کن یاران را

تا به محشر ز غبار غم تو گریه بپاست
ای عجب داغ تو کردَست بپا طوفان را

سند مستند کرب و بلا حنجر توست
بُرد مظلومیِ تو آبروی عدوان را

عید قربان من است و تو همان ذبحِ عظیم
و خدا مُهر قبولی زند این قربان را

(محمود ژولیده)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 خندیدی و شکستم و عالم خراب شد
سهم تمام ثانیه‌ها اضطراب شد

تیری رسید و صحبت من ناتمام ماند
گفتم که آب؛ تیر برایم جواب شد

تیری رسید حنجرت آتش گرفت و بعد
از آتش گلوی تو قلبم کباب شد

تصویر حلق پاره‌ات ای کودک شهید
در چشم‌های دخترکی تشنه قاب شد

آنجا که موج‌موج دل آب سنگ شد
آنجا که فوج‌فوج دل سنگ آب شد

تیری رسید و هستی من را به باد داد
آهنگ من بریده بریده «رباب» شد

(سید محمد جوادی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 از شوق رود بود که دریا درست شد
تقصیر درد بود مداوا درست شد

عاشق به ذات خویش ندارد هویتی
یوسف که ناز کرد، زلیخا درست شد

بادی وزید و باز نقابش کنار رفت
گیسوش پیچ خورد و معما درست شد

باز این چه شورش است که عیسا درست کرد
باز این چه شورش است که یحیا درست شد

فطرس به شوق آمدنش بال و پر گرفت
از خاک پای یار مسیحا درست شد

بر خاک پای خویش خودش نیز سجده کرد
این گونه بود تربت اعلا درست شد

سر را به پای یار که انداخت، عاقبت
پایین پاش عرش معلا درست شد

از بس به سینه مهر علی پرورانده بود
روی دلش برای علی جا درست شد

دیدی رباب، محض علی اصغرت فقط
قبری به روی سینه ی آقا درست شد

(امیر عظیمی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 اگر چه حوصله ی شعر سر نیامده است
قلم ز عهده ی مدح تو بر نیامده است

به شهد غنچه ی لبهای سرخ تو سوگند
گلی شبیه تو از خاک در نیامده است

بزرگی تو چنان جلوه کرده در عالم
مجال عمر کَمَت در نظر نیامده است

به لطف منسب بابُ الحوائجْیت بُوَد
که توی حرف تو اصلاً اگر نیامده است

علی؛علیست چه اکبر؛چه اصغرش؛اصلاً
ز نام نامی تو خوبتر نیامده است

بدیل نیست برایت که در سرای حسین
پس از ظهور تو دیگر پسر نیامده است

چه جلوه ای تو ندانم که لطف نقّاشیْت
به ذهن این همه تصویرگر نیامده است

خبر رسیده لبت خنده داشت وقت سفر
اگر ز شورش اشکت خبر نیامده است

ازآن طرف دل مادر اسیر دلشوره ست
ازاین طرف سوی خیمه پدر نیامده است

بگو گلوی تو شمشیر خورده یا نیزه ؟
مگر به سمت تو تیر سه پر نیامده است ؟

تنت برای چه اینقدر؛ زخمْ خورده شده؟
اگر ز خاک به سرنیزه در نیامده است

(محمدقاسمی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 مادر نه طفل تشنه خود را به باب داد
مهتاب را فلک به کف آفتاب داد

چون قحط آب، قحط وفا، قحط رحْم دید
چشمش به لعل خشک وی از اشک، آب داد

بر طفل و باب او چو جوابی نداد کس
یک تیر، هر دو را، به سه پهلو جواب داد

خون گلوی طفل نه، ایثار را ببین
آن گُل، نخورد آب و به گلچین گلاب داد

هم عندلیب سوخت و هم باغبان که خصم
آبی به گُل نداد، ولی گُل به آب داد

پرپر چو مرغ می زد و تا پر، نشسته تیر
اما به خنده باز تسلاّی باب داد

او خنده کرد و عالم از این خنده گریه کرد
نگرفت آب و آب به چشم سحاب داد

اصغر به لای لای ندارد نیاز و تیر
او را به خواب بُرد و به مَهد تُراب داد

(علی انسانی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

جای گریه پسرم باز کنی لب خوب است
آنقدر گرم شده که نکنی تب خوب است

پیش مادر نشد آرام بگیری اما
بروی خواب کمی محضر زینب خوب است

آنقدر سوختم از هُرم لب سوخته ات
که دوام آورم از داغ تو تا شب خوب است

لحظه ای هم که شده صبر کن از حال نرو
که رقیه به همه گفته مرتب ... خوب است

برو! شاید که خدا خواست هوا ابری شد
آسمان با پدر تشنه ات اغلب خوب است

هول گهواره خالی به دلم هست ولی
نیزه دار تو اگر هست مجرب خوب است

سر تو گرچه می افتد گُلم از دوش پدر
چشم من تا ندویده سوی مرکب خوب است

اصلاً ای کاش دوباره به حرم برگردی
جای گریه پسرم بازکنی لب خوب است

(رضا دین پرور)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 رفتی و غم برگ و برت در بغلم ماند
صدخاطره وقت سفرت در بغلم ماند

خوابیده ای ای خواب زده در بغل خاک
بیخوابی وقت سحرت در بغلم ماند

بستی به نوک تیر دلم را و پریدی
شال عربی کمرت دربغلم ماند

تیرسه پر آمد سپرت بند به مو شد
ای بی سپر من سه پرت در بغلم ماند

آتش زده ولله مرا کاش ببینی
قدری نم چشمان ترت دربغلم ماند

سیراب شدی یا نشدی؟آب نخوردی؟
خشکی لبت با جگرت در بغلم ماند

رفتی و شبم بی تو دگر ماه ندارد
خاموشی روی قمرت در بغلم ماند

این تیر که نه!نیزه بی رحم تورا کشت
یک تکه تن مختصرت دربغلم ماند

من هلهله را میشنوم! دید ندارم
ای دلخوشی من خبرت دربغلم ماند

تب کرده زمن رفتی و سرد آمده ای آه..
گرمای تن شعله ورت در بغلم ماند

هربار که افتاد ز نی مادرت افتاد
برداشتمش باز سرت دربغلم ماند

مادر بخدا آب دل سیر نخورده
من مانده ام و داغ تو ای شیر نخورده

(سید پوریا هاشمی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 هرم لبهای تو آتش زده جانم پسرم
قصه ی آب برای تو بخوانم پسرم

پسر ساقی کوثر به چه کاری افتاد
کشته ی طعنه ی این زخم زبانم پسرم

داغ تو چون علی اکبر کمرم را تا کرد
نعره خواهم زنم از دل نتوانم پسرم

مادرت دیده به راه است که سیراب آیی
با چه رویی تن تو خیمه رسانم چه کنم

بی هوا تیر رسید و نفسم بند آمد
با نگاه تو گرفته ست زبانم پسرم

خون من گردن آنکس که گلوی تو برید
حسرت بوسه نهاده به لبانم پسرم

صبر کن تا پر قنداقه ی تو پاره کنم
سخت جان می دهی ای راحت جانم پسرم

ز ترک های لبت بوسه گرفتن سخت است
خندۀ آخر تو برده توانم پسرم

می کَنم قبر تو را دور ز چشم مادر
پدرم داده ره چاره نشانم پسرم

با وجودی که کنم قبر تو یکسان با خاک
باز هم جان تو بابا نگرانم پسرم

(قاسم نعمتی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 چقدر زود رسیده على اکبر شدنت
تا به میدان روى و غنچه پرپر شدنت

اشک خشک تو شده خونِ دلِ قلبِ رباب(س)
خبرت هست تو و قاتل مادر شدنت؟

مرکبت که شده گهواره و اشکت شمشیر
شیوه رزم جدیدى است دلاور شدنت

ذوالفقارى که ندارى چقدر بُرّنده است
شهره شهر شده وارث حیدر(ع) شدنت

که ببینید على(ع) ایل و تبارش على است
شده ضرب المثل این فاتح خیبر شدنت

در قنوت پدرت ذکر مناجات شدى
تا ببینند همه هدیه به داور شدنت

حرمله(لعنة الله علیه) تاب نیاورد که بالا باشى
داده پایان به تو و قصه سرور شدنت

بعد از این ذکر لب کون و مکان واى رباب(س)
روضه مرد و زن و پیر و جوان واى رباب(س)


تیر تا آمده افتاده به جان سر تو
ساخته کار سرت رفته سراغ پر تو

تیر هم قدّ تو بوده که شدى هم بازیش؟
ثمرش اینکه پر از خون شده برگ و بر تو

همه ممنون حسینیم(ع) که نگذاشت سرت
بر زمین افتد و خاکى بشود حنجر تو

رفته تا عرش خدا خون گلویت اما
دو سه تا قطره از آن ریخته دور و بر تو

ردّ پاى پدرت در هم و بر هم شده است
کار دست پدرت داده تن بى سر تو

آرزو داشت که داماد شوى اما حیف
نقش بر آب شده آرزوى مادر تو

بعد از این ذکر لب کون و مکان واى حسین(ع)
روضه مرد و زن و پیر و جوان واى حسین(ع)


روضه خوان حرم آل عبا گهواره
گریه کن زینب(س) و بانى عزا گهواره

مادرى سینه زنان موى کنان مى گوید
پسرم نیست بگو رفته کجا گهواره

چون على(ع) نیست تکان مى دهد و زیر لبش
خوانده لا لا لا لا لا لا لا لا لا گهواره

" و نبوت به دو تا معجزه آوردن نیست "
شده هم رتبه موسى(ع) و عصا گهواره

عصر روز دهم آمد به حرم حرمله(لعنة الله علیه) و
و بماند که سپس دیده چه ها گهواره

(على اکبر لطیفیان)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 بست بر روی سر عمامه پیغمبر را
رفت تا بلکه پشیمان بکند لشکر را

من به مهمانی تان سوی شما آمده‌ام
یادتان نیست نوشتید بیا؟ آمده‌ام

ننوشتید بیا کوه فراهم کردیم؟
پشت تو لشکر انبوه فراهم کردیم

ننوشتید زمین ها همه حاصلخیزند؟
باغ هامان همه دور از نفس پاییزند

ننوشتید که ما در دلمان غم داریم؟
در فراوانی این فصل تو را کم داریم

ننوشتید که هستیم تو را چشم به راه؟
نامه نامه لک لبیک ابا عبدالله

حرف هاتان همه از ریشه و بُن و باطل بود
چشمه هاتان همگی از ده بالا گِل بود

باز در آینه، کوفی صفتان رخ دادند
آیه‌ها را همه با هلهله پاسخ دادند

نیست از چهره آیینه کسی شرمنده
که شکم ها همه از مال حرام آکنده

بی‌گمان در صدف خالی‌شان درّی نیست
بین این لشکر وامانده دگر حرّی نیست

بی وفایی به رگ و ریشه آن مردم بود
قیمت یوسف زهرا دو سه مَن گندم بود

آی مردم پسر فاطمه یاری می‌خواست
فقط از آن همه یک پاسخ آری می‌خواست

چه بگویم به شما هست زبانم قاصر
دشت لبریز شد از جمله هل من ناصر

در سکوتی که همه مُلک عدم را برداشت
ناگهان کودک شش ماهه علم را برداشت

همه دیدند که در دشت هماوردی نیست
غیر آن کودک گهواره نشین مردی نیست

آیه آیه رجز گریه تلاوت می کرد
با همان گریه خود غسل شهادت می کرد

گاه در معرکه آن کار دگر باید کرد
گریه برنده تر از تیغ عمل خواهد کرد

عمق این مرثیه را مشک و علم می دانند
داستان را همه اهل حرم می دانند

بعد عباس دگر آب سراب است سراب..
غیر آن اشک که در چشم رباب است رباب…

مرغِ در بین قفس این در و آن در می‌زد
هی از این خیمه به آن خیمه زنی سر می زد

آه بانو چه کسی حال تو را می فهمد؟
علی از فرط عطش سوخت، خدا می فهمد

می رسد ناله آن مادر عاشورایی
زیر لب زمزمه دارد: پسرم لالایی

کمی آرام که صحرا پر گرگ است علی
و خدای من و تو نیز بزرگ است علی

کودک من به سلامت سفرت، آهسته
می‌روی زیر عبای پدرت آهسته

پسرم می روی آرام و پر از واهمه‌ام
بیشتر دل نگران پسر فاطمه ام

پسرم شادی این قوم فراهم نشود
تاری از موی حسین بن علی کم نشود

تیر حس کردی اگر سوی پدر می‌آید
کار از دست تو از حلق تو بر می‌آید

خطری بود اگر، چاره خودت پیدا کن
قد بکش حنجره‌ات را سپر بابا کن

(سید حمیدرضا برقعی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 ازحرم طفل رباب ِتازه ای برخاسته
شال بسته، با نقابِ تازه ای برخاسته

گرچه افتادند رویِ خاک ها خورشیدها
تازه مغرب، آفتابِ تازه ای برخاسته

باد دارد از مسیر ِ چشمهایش می وَزَد
لاجرم بویِ شرابِ تازه ای برخاسته

بیشتر شد تشنگی ها، او خودش  آب، آب بود
پشتِ پایش آب…آبِ تازه ای برخاسته

با همه پیغمبران، پیغمبری ام فرق کرد
رویِ دستم یک کتابِ تازه ای برخاسته

آن همه لبیک گفتن یکطرف، این یکطرف
پرسش ِ ما راجوابِ تازه ای برخاسته

ریخت برهم لشگری را تاکه بر دستم رسید
با حضورش بوترابِ تازه ای برخاسته

زود یا خوابش کنید و یا مُراعاتش کنید
تازه این کودک زخوابِ تازه ای برخاسته

این بلاتکلیفی ام ازناتوانی نیست نیست
تیر با یک پیچ و تابِ تازه ای برخاسته

گردنی که خشک باشد آخرش این میشود
تیر هم که باشتابِ تازه ای برخاسته

روی این دستم تنش؛ برروی این دستم سرش
آه بفرستم کدامش را برای مادرش

(علی اکبر لطیفیان)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 فراز منبر دستت کلیم خواهم شد
زبان بگیر که من هم دو نیم خواهم شد

به گیسوان رقیه قسم که پشت سرت
نماز خوان اذان نسیم خواهم شد

به نصّ آیه ی ایاک نعبد تو قسم
به امتداد سنان مستقیم خواهم شد

مرا ز شیر گرفتند و زود فهمیدند
که از لبت چو برادر سهیم خواهم شد

فراز کرب و بلا خوب تر نشانم ده
چرا که تا به قیامت کریم خواهم شد

رهت به طشت، چو افتاد یاد ما هم باش
اگر چه پیش سر تو مقیم خواهم شد

نوشته اند که قبرم به روی سینه ی توست
نوشته اند به سینا کلیم خواهم شد

اگر چه ناز ندارم پس از وفات ولی
مرا ببوس که من هم یتیم خواهم شد

(محمد سهرابی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

در بین آب طفلی از قحط آب می سوخت
از هُرم تشنگی اش حتّی سراب می سوخت

خوابید، لیک آن روز با چشم باز خوابید
می بست اگر که پلکش پرهای خواب می سوخت

وجه تشابهی بود در حال طفل و خورشید
هم شیرخواره می سوخت هم آفتاب می سوخت

یک سوی اسب سیراب، یک سوی طفل تشنه
در آن میانه دیدم قلب رباب می سوخت

آیات شوم شیطان، دیدند بین میدان
بر رحل دست بابا قرآن ناب می سوخت

خون گلوی او داد آبی به نخل خوبی
او آب داد ورنه از بُن ثواب می سوخت

(محسن عرب خالقی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 آه از آن ساعت که طفل تشنه لب
لب گشود از خنده در اوج طلب

کربلا گفتم٬ کران را گوش نیست
ور نه از غم بلبلی خاموش نیست

بلبلان چَه چَه ز ماتم می زنند
روز و شب از کربلا دم می زنند

هر نظر بر غنچه ای تر می کنند
یادی از غوغای اصغر می کنند

هر زمانی می روم در باغ ها
می گدازد دل ز یاد داغ ها

غنچه می بینم دلم پر می زند
بوسه بر قنداق اصغر می زند

گفت: یا مولا منم قربان تو
جان من گردد  بلا گردان تو

گفت: بابا٬ بی برادر مانده ای؟
بی کس و بی یار و یاور مانده ای؟

گر تو تنهائی٬ بگو من کیستم؟
اصغرم٬ اما نه٬ اصغر نیستم!

ای پدر حرف مرا در گوش گیر
خیز و این قنداقه در آغوش گیر

خیز و اسماعیل را آماده کن
سجدۀ شکری بر این سجاده کن

خیز و با تعجیل٬ میدانم ببر
بر سر نعش شهیدانم ببر

تا بپیوندم به خیل لاله ها
تا نسوزم بیش از این از ناله ها

من مگر سبط پیمبر نیستم؟
از جوانان تو کمتر نیستم

تشنه ام٬ اما نه بر آب فرات
آب می خواهم٬ ولی آب حیات

آب در دست کمان دشمن است
تیر آن نامرد احیای من است

می سزد فرزند قربانی کنی
تیر را دعوت به مهمانی کنی

عید قربان خون خضابم می کند
تیر چون سرب مذابم می کند

آتش اقیانوس را آواز داد
آخرین ققنوس را پرواز داد

خون اصغر آسمان را سیر کرد
خواب زینب را چه خوش تعبیر کرد

(محمدرضا آغاسی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 غنچۀ شش ماهه ای که بار ندارد
چیدنش آنقدر افتخار ندارد

زود خزان شد گلی که در همه عمرش
تجربۀ دیدن بهار ندارد

کار خودش را برای غربت من کرد
او که نیازی به کارزار ندارد

تشنۀ یک جرعه بود، تیر نمی خواست!
حنجر خشکی که اختیار ندارد

نازکی این گلوی سوخته تابِ –
- تیر نه! شمشیر شعبه دار ندارد!

کار ابالفضل را سه شعبه اگر ساخت
حجم گلوی تو جای خار ندارد

حداقل کم کنید هلهله ها را
کشتن شش ماهه که هوار ندارد1

کاش کسی هم به نیزه دار بگوید
نیزه از این طفل انتظار ندارد

(محمدعلی بیابانی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 وسط تشنگی و قحطی آب
گفت لبیک به شه طفل رباب

بند قنداق درید و نالید
ای پدر اصغر خود را دریاب!

غیرتم می کشد ای شاه غریب!
که شدی بی سپه و بی اصحاب

یک سه شعبه ز تو کم خواهد کرد
می شوم من سپر تو به شتاب

من ز گهواره دگر خسته شدم
می روم بر روی دست تو به خواب

می روم تا که نبینم مادر
در اسیری برود بزم شراب

پرچم تشنگی خیمه منم
باب حاجات منم، طفل رباب

(جواد حیدری)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 شش ماهه ترین تشنه به دست پدر آمد
با لب زدنش گریۀ هر سنگ در آمد

در فاصلۀ کوچک یک بوسه به سرعت
بی تاب شد و حوصلۀ تیر سر آمد

این عرض گلو لازمه اش تیر سه شعبه است؟
یا آهن سرد است؟ چرا شعله ور آمد؟

می خواست که کم تر بشود زحمت شمشیر
با این همه شدت به گلویش اگر آمد

در رگ رگ حلقوم چه سرسخت گره خورد
بابا چه کشیده است که تا تیر در آمد

مادر شوی و منتظر آن وقت ببینی
قنداقۀ خونین شده ای از پسر آمد

(علیرضا لک)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 گریه ها حلقه شدند پا به رکابش کردند
دست ها چنگ زنان مرد ربابش کردند

مادر تشنه ی شش ماهه خود اقیانوس است
ربِّ آب است و در این جلوه سرابش کردند

بی زره آمده از بسکه شهامت دارد
کس حریفش نشد و زود جوابش کردند

تیر مرد افکن و بر طفلک شش ماهه زدند
یعنی اندازه ی عباس حسابش کردند

زودرس بود، بزرگ همه ی قوم شدن
چون خدا خواست بدین شیوه خضابش کردند

سر شب شیر نمی خورد، نمی خفت علی
این که خوابیده، گُمانم که عتابش کردند

شورِ چشم تر او داشت اثر می بخشید
کوفیان هلهله کردند و خرابش کردند

باخت چون سر، به تراش نوک نی منزل کرد
این نگین را ز درون برده رکابش کردند

بعد از این خاک سرِ هرچه ثواب است که قوم
هر چه کردند به شه بهر ثوابش کردند

نخریدند دله سوخته ی سلطان را
لیک اصغر جگری داشت که آبش کردند

(محمد سهرابی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 قحط آب است و صدف از رنگ گوهر شد خجل
هم ز مادر، طفل و هم از طفل، مادر شد خجل

کافرى از بس که زان مسلم نمایان دید، دین
سر به پیش افکند و در پیش پیمبر شد خجل

هاجرى زمزم پدید آورد و طفلش تشنه بود
سعى بى حاصل شد و زمزم ز هاجر شد خجل

با عمو مى گفت طفل تشنه کام خود ولیک
سر فرازم کن رباب از روى اصغر شد خجل

مشک خالى و دلى پر از امید آورده بود
و ز رخ بى آب و رنگش آب آور شد خجل

سخت، سقا بهر آب و آبرو کوشید لیک
عاقبت کوشش، ز سعى آن فلک فر، شد خجل

مایه آن پایه همت، گشت نومیدى ز آب
و ز لب خشکیدۀ او، دیده تر، شد خجل

کام پور ساقی کوثر نشد تر از فرات
وز رخ ساقی کوثر، حوض کوثر شد خجل

زان طرف، عباس از طفلان خجل، زین سو، حسین
آمد و دید آن فتوت، از برادر شد خجل

خواست، برخیزد به پا بهر ادب، دستى نبود
و آن قیامت قامت، از خاتون محشر شد خجل

ریزش اشکت کند (انسانیا) این سان سخن
بى سخن زین درفشانى دُر و گوهر شد خجل

(علی انسانی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

آن قدر توان در بدن مختصرت نیست
آن قدر که حال زدن بال و پرت نیست

بر شانه بینداز خودت را که نیفتی
حالا که توانایی از این بیشترت نیست

 فرمود: حسینم، به خدا مسخره کردند
گفتند: مگر صاحب کوثر پدرت نیست

گفتی که مکش منت این حرمله ها را
حیف از تو و دریای غرور پسرت نیست

حالا که مرا می بری از شیر بگیری
یک لحظه ببین مادر من پشت سرت نیست؟

  ***

تو مثل علی اکبری و جذب خدایی
آن قدر که از دور و برت هم خبری نیست

آن قدر در آن لحظه سرت گرم خدا بود
که هیج خبر دار نگشتی که سرت نیست

این بار نگه دار سرت را که نیفتد
حالا که توانایی از این بیشترت نیست

(علی اکبر لطیفیان)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

شش ماهه‌ بود و رنگ‌ جمالش‌ پریده‌ بود
از هوش‌ رفته‌ یا که‌ به‌ ناز آرمیده‌ بود

چشمان‌ خود گشود و ز گهواره‌ زد برون‌
هل‌ من‌ معین‌ غربت‌ بابا شنیده‌ بود

او محسن‌ است‌ یا که‌ از او در نیابت‌ است‌
خاکستری‌ که‌ حاصل‌ عمر شهیده‌ بود

لب‌ تشنه‌ بود از عطش‌ غربت‌ پدر
آمد ولی‌ به‌ جان‌، غم‌ بابا خریده‌ بود

یک‌ لحظه‌ هم‌ درنگ‌ نکرد خصم‌ خیره‌ سر
انگار تا به‌ حال‌ سپیدی‌ ندیده‌ بود

تیر سه‌ شعبه‌ای‌ که‌ زد از جنس‌ میخ‌ در
از گوش‌ تا به‌ گوش‌ علی‌ را دریده‌ بود

باور نداشتند، علی‌، دست‌ و پا زند
هجم‌ سه‌ شعبه‌ چون‌ نفسش‌ را بریده‌ بود

آیا شتاب‌ تیر کمک‌ کرد یا حسین‌
خود تیر را ز حنجره‌ بیرون‌ کشیده‌ بود

(احسان‌ محسنی‌فرد)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

ای اهل عزا اجر شما با علی اصغر
مهمان حسینیم  بگو یا علی اصغر

این کودک شش ماهه گل باغ رباب است
پر پر شده در گلشن زهرا علی اصغر

هر کس که به گهواره ی دل جا دهد او را
او را بدهد در حرمش جا علی اصغر

ای سینه رنان دامن شش ماهه بگیرید
چون کرده به هر درد مداوا علی اصغر

طفلش مشماری که بود باب الحوائج
پرونده ما را کند امضاء علی اصغر

احرام عزا بند که با ناله بگوییم
لالا پسر فاطمه لالا علی اصغر

بر مجلس یاران حسین سر زند از لطف
همراه عمو گیرد اگر پا علی اصغر

(ولی الله کلامی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

در تنگنای حادثه بر لب نوا گرفت
از بی قراری‌اش دل هر آشنا گرفت

با شوق پر کشیدن از این خاک بی فروغ
در بین گاهواره قنوت دعا گرفت

اعلام کرد تشنه‌ی‌ صبح شهادت است
آنقدر ناله زد که گلوی صدا گرفت

آنقدر اشک ریخت که خورشید تیره شد
از شرم چشم غرق به خونش، هوا گرفت

در آخرین وداع غریبانه اش پدر
او را به روی دست برای خدا گرفت

ناگاه یک سه شعبه سراسیمه سر رسید
ناباورانه فرصت یک بوسه را گرفت

تا عرش رفت مرثیه‌ی سرخ حنجرش
جبریل روضه خواند و خدا هم عزا گرفت

از شرم چشم های پر از حسرت رباب
قنداقه را امام به زیر عبا گرفت

شاعر نوشت از کرم دست کوچکش
آخر از او حواله‌ی یک کربلا گرفت

(یوسف رحیمی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 گهواره نیست جای من و گریه های من
قنداقه نیست جای من و دست و پای من

من قول می دهم که ز خود راضی اَت کنم
بهتر ز خنده نیست رجز، از برای من

لبخند می زنم به تو وقت شهادتم
تا سر زند ز حرمله تیر بلای من

باید دَمارِ تیر سه شعبه در آورم
زان پس رباب نغمه کند لای لای من

کاری کنم که هلهله ها بی اثر شود
ذبح عظیم می شود این ماجرای من

باید به روی دست تو  من  دست و پا زنم
تا سرفراز گردی از این ادعای من

حیرت زده کنم همۀ این سپاه را
احیاگرِ غدیرِ علی کربلای من

بالای دست حضرت سلطان فدا شدن
یعنی رسیدن به لقای خدای من

حتی اگر به نیزۀ دشمن رود سرم
عالم خبر شوند از این ابتلای من

تا روز حشر من سند غربتت شوم
برپا کنند عالم و آدم عزای من

(محمود ژولیده)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

هَل من مُعین..." شنیدی و ابیات ناب را
دادی به شیوه ی خودت آخر جواب را

اذن شهادت است در اعماق گریه ات
تنها به این بهانه طلب کردی آب را

مردی شدی برای خودت روی دست من!
دشمن شناخت  زبده ترین  هم رکاب  را

گردن گرفته ای دگر ای نور چشم من!
ای کاش حرمله نزند آفتاب را!

چشم تو باز مانده شبیه لبت علی!
لالاییِ سه شعبه  گرفت از تو خواب را!

قنداقه دست و پای تو را سخت بسته است
زیر عبا ادامه بده پیچ و تاب را

هرجای خیمه گاه، نگاهِ رباب هست!
خواهر! بیا ببر تو ازینجا رباب را

(عـارفه دهــقانی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 دو قدم رفته و، می خواست پدر، برگردد
سرِ گهواره به آغوش پسر برگردد

شوق دیدار پسر می کشدش از میدان
ظاهرا از سرِ تکلیف، نظر برگردد

مرد میدان جگرش خون شده بود، آمد تا
به دل معرکه با پاره جگر برگردد

او که مجموعه ی درد است...! نبینم هرگز...!
اینچنین منقلب و زیر و زبر برگردد

صحبت از شهد و عسل بود، ولیکن وقتی
نمک افزوده شود، طعم شکر برگردد

بعد از آن تلخ ترین لحظه رقم خواهد خورد
پدر اینبار، جگر سوخته تر برگردد

نوک پیکان به گلو خیره شد ای وای خدا
چاره ای کن نظر تیر سه پر برگردد

هم گلو نازک و هم تیر به پهنای گلو
وای از آن لحظه که یک مرتبه سر برگردد

(علی احدی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 خیرت قبول مادر آیینه ها رباب
ای با حسین یکدله و یکصدا، رباب

ذبح عظیم توست همین شیرخواره ات
ای هاجر غیور نبینی بلا، رباب

رو کرده ای برای تمام جهانیان
تو معتبرترین سند کربلا، رباب

من بیمه ی  تبسم  طفلت شدم فقط
گر میکنم به مهر حسین اکتفا، رباب

شیعه اگر که شیعه باب الحوائج است  
جزتو نمیکند به کسی اعتنا، رباب

شش بیت نذرحضرت شش ماهه کرده ام
مُهری بزن به آخر این شعر،یا رباب

(رضا دین پرور)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 وقت آن است بگیری قمرش گردانی
پسرت را به فدای پدرش گردانی

ایستاده به روی پای خودش از امروز
مرد گشته، ببرش مرد تَرَش گردانی

بی گناهی تو اثبات شود می ارزد
پس ببر تا سند معتبرش گردانی

تو فقط نیزه نخور صدعلی اصغر به فدات
دادمش بلکه بگیری سپرش گردانی

گلویش تازه گل انداخته من می ترسم
صبرکن تا صدقه دور سرش گردانی

جان من قول بده پیش کسی رو نزنی
جان من قول بده زودبرش گردانی

طفل من تا بغل توست خیالم جمع است
نکند حرمله را با خبرش گردانی

(علی اکبر لطیفیان)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 بر لب دریا، لب دریادلان خشکیده است
 از عطش دل ها کباب است و زبان خشکیده است

 کربلا بستان عشق است و شهامت، ای دریغ
 کز سموم تشنگی این بوستان خشکیده است

 سوز بی آبی اثر کرده است بر اهل حرم
 هر طرف بینی لب پیر و جوان خشکیده است

 آه از مهمان نوازانی که در دشت بلا
 میزبان سیراب و کام میهمان خشکیده است

 دامن مادر چو دریا اصغرش چون ماهی است
 کام ماهی بر لب آب روان خشکیده است

 نازم این همّت که عباس آید از دریا ولی
 آب بر دوش است و لب ها همچنان خشکیده است

 گر ندارد اشک تا آبی به لب هایش زند
 چشمه چشم رباب از سوز جان خشکیده است

 (سیدفضل الله قدسی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 ذبیح من که زخمت به خون بخشیده زیبایی
دهان خشک و چشم نیم بازت گشته دریایی

منم خورشید و تو همچون ستاره بر سر دوشم
رخت گردیده چون ماه بنی هاشم تماشایی

تبسم های تو دل برده از عباس و از اکبر
تلظی های تو داده حرم را شغل سقایی

به قد کوچک و سن کمت نازم که تا محشر
دهد زخم گلویت آب بر گل های زهرایی

تو دیشب تا سحر بیدار بودی و در اطرافت
صدای العطش گردیده بود آوای لالایی

تبسم کن که می بینم سر ببریده ات با من
چهل منزل کند بالای نیزه راه پیمایی

تمام تشنگان را بود بر لب حرفِ آب اما
تو بهر آب گفتن هم نبودت هیچ یارایی

زبس زیبا شدی برروی دستم دم به دم ازمن
گلویت دل ربایی می کند، رویت دل آرایی

به روی دست من ذبح تو بر من سخت اما
تو با لبخند خونینت به من دادی شکیبایی

اگر چه دم به دم رفتم زمیدان کشته آوردم
تو تا بودی مرا در دل نبود احساس تنهایی

(غلامرضا سازگار)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 فکری به حال ماهی در التهاب کن
 بابا برای تشنگی من شتاب کن

دردی عمیق در رگ من تیر می کشد
 من را برای ذبح عظیم انتخاب کن

 هل من معین توست که لبیک می دهم
 اَمَّن یجیب های مرا مستجاب کن

 من روی دست های تو قد می کشم، پدر
 از این به بعد روی نبردم حساب کن

 داغ جوان چه زود تو را پیر کرده است!
 با خون من محاسن خود را خضاب کن

 گهواره هم که تاب ندارد بدون من
 فکری به حال خاطره های رباب کن

 وقتش رسیده نیزه ی خود را علم کنند
 هفتاد و دومین غزلت را کتاب کن

(وحیده گرجی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 شکست حرمت نایت، شکست قلب حرم
 به زیر بار مصیبت شکسته شد کمرم

کبوترم که شکستند بی هوا پر من
 گرفت تیر سه پر، مابقی بال و پرم

تو تیرخورده ای و می کِشد تن من تیر
 درست تیر سه شعبه نشست بر جگرم

تو را اگر که ببیند رباب می میرد
 تو را میان عبا، پشت خیمه ها ببرم

سرم به زیر و سرت را به سینه چسباندم
 مراقبم که نیفتد سر از تنت پسرم

  دعا بکن که پدر با تو بر زمین نخورد
 که نا نمانده در این نیمه جان مختصرم

جلو جلو سر من سهم نیزه می شد کاش
 ولی سر تو نمی شد چنین جدا به برم

(محسن حنیفی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 طفلی به روی دست پدر پا گرفت و رفت
مانند مرد حق خودش را گرفت و رفت

منت کشیدن پدرش را نداشت تاب
از دست تیر آب گوارا گرفت و رفت

تنها پسر به درد پدر گوش داد و تیر
تا نشنود، به گوش علی جا گرفت و رفت

روی گلوی خود با سه شعبه ای
بر لوح غربت پدر امضا گرفت و رفت

چیزی نگفت دم نزد و ناله ای نکرد
سر را چو پیر طایفه بالا گرفت و رفت

مردانه روی پای خودش ایستاده بود
مانند مرد، حقِّ خودش را گرفت و رفت

(موسی علیمرادی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

ای بر غریبیِ تو درود و سلام من
شد آخرین جهاد سپاهت به نام من

 (هل من معین) تو گفتی و (لبیک) سهم من
یعنی شراب وصل تو باشد به کام من

بیهوده خیمه، نغمۀ لالایی ام زند
گهواره نیست در خور شأن و مقام من

گر شیرخواره ام، اسدلله زاده ام
شیر خداست سَروَر و جدّ گرام من

من آخرین مجاهد نستوه لشگرم
باید شود فدای ولایت تمام من

یک قطره آب از لب دریایشان محال
شد شیر مادرم ز جفاها حرام من

من تشنۀ شهادت و مجنون دلبرم
مرهون آب کِی شود ای قوم، جام من

دریای آب و حنجر عطشان! عجیب نیست؟
این علت شکست شما و دوام من

می خواستم، هدایتتان با عطش کنم
دل های سنگتان نشد ای قوم رام من

تا حال اگر به لشگر کوفی مجال بود
حالا شکستِ قطعی شان از قیام من

قنداقه ام، همین کفن و گریه ام، رجز
این آخرین دفاعم و آخر کلام من

تیر سه شعبه بر گلویم می زنی؟! بزن
من صید، کِی شوم؟ تو بیفتی به دام من

وقتی به مرگ، قهقهه، مستانه می زنم
حیرت کنند، دشمنِ اندیشه خام من

باور نداشت دشمن اگر، خندۀ مرا
پس از گلوی پاره بپرسد مرام من

تا قتلگاهِ من، شود آغوش گرم دوست
شد مرکبم دو دست بلند امام من

خمّ غدیرِ کرب و بلا را نشان، منم
تا بر فراز دست حسین است بام من

در حرب گاهِ عشق، که از من بزرگتر؟
با خون زدم به قلب سپاه ای امام من

حلقم ز تیر حرمله پاشیده شد ز هم
در پشت خیمه سخت شود انسجام من

از خون من محاسن بابا خضاب شد
گیرد امام عصر، یقین انتقام من

(محمود ژولیده)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 وقتش شده بر دست بگیرد جگرش را
مردی که شکسته ست مصیبت کمرش را

پروانه به هم ریخته گهواره ی خود را
تا باز کند از پر قنداق پرش را

تلخ است پدر گریه کند طفل بخندد
سخت است که پنهان بکند چشم ترش را

دور و برش آنقدر کسی نیست که باید
این طفل در آغوش بگیرد پدرش را

مادر نگران است خدایا نکند تیر
نیت کند از شیر بگیرد پسرش را

هم چشم به راه است که سیراب بیارند
هم دلهره دارد که مبادا خبرش را...

افسوس از آن تیر و کمانی که گرفته ست
این بار سپیدی گلویی نظرش را

(علی عباسی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 بر روی دست، هست خودش را گرفت و بعد...
بغضی میان حنجره اش جا گرفت و بعد...

رو کرد سمت کوفه و تا گفت: این علی ست
کینه میان سینه ی شان پا گرفت و بعد...

تیری شد و سه شعبه شد و در کمان نشست
یادی ز عقده های پدرها گرفت و بعد...

هو هو نبود روی لبش، لا إله بود
إذنی ز لات و هبّل و عُزّی گرفت و بعد...

هر شعبۀ سه شعبه به قلبی نشانه رفت
پس جان طفل و مادر و بابا گرفت و بعد...

پای پدر به لرزه که افتاد ناگهان
قلبش به یاد حضرت سقا گرفت و بعد...

می گفت نیزه ای که علمدار را شکست
با یک اشاره ماهی ما را گرفت و رفت...

مادر میان خیمه به گهواره خیره گفت:
بر روی دست، هست خودش را گرفت و بعد...

(حسین ایزدی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 آئینه‌ام‌ جمال‌ تو را آرزو کنم‌
آلاله‌ام‌ بهشت‌ ولا آرزو کنم‌

ماهم‌ اسیر پنجۀ‌ ظلمت‌ نمی‌شوم‌
خضر رهم‌ که‌ آب‌ بقا آرزو کنم‌

آغوش‌ گرم‌ تو که‌ خدای‌ محبتی
‌ یعنی‌ مقام‌ انس‌ تو را آرزو کنم‌

اشکم‌ برای‌ آب‌ نباشد که‌ از خدا
یاری‌ سیدالشهدا آرزو کنم‌

شش ماهه‌ام‌ حریص‌ شهادت‌ شده‌ دلم‌
 تیر سه‌ شعبه‌ را به‌ خدا آرزو کنم‌

این‌ کوفیان‌ شرور و بد اندیش‌ و ناکس‌اند
 از حق‌ سلامت‌ اسرا آرزو کنم‌

سر بر فراز نیزه‌ اگر می‌رود چه‌ غم‌؟
سر را ز تن‌ به‌ نیزه‌ جدا آرزو کنم‌

بالای‌ نیزه‌ بعثت‌ عشق‌ مرا ببین‌
پیغمبرم‌ حریم‌ حرا آرزو کنم‌

گم‌ گشته‌ هم چو محسن‌ زهرا مزار من‌
شوریده‌ام‌ مقام‌ فنا آرزو کنم

(سید محمد میرهاشمی)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 آن کودکی که در دل میدان امان نداشت
تاب گلوی خشک ورا آسمان نداشت

می خواست یک کلام بگوید که تشنه ام
اما هزار حیف که طفلی زبان نداشت

می خواست تا به اشک کند رفع تشنگی
یک قطره هم به چشم خود اشک روان نداشت

مادر همیشه مظهر امواج دردهاست
اینجا رباب هم به جز آه و فغان نداشت

دیدند با عبای رسول آمده حسین
حجت تمام تر به دل کاروان نداشت

موجی فرات می زد و لب روی لب علی
بی رحمی عیان که نیاز بیان نداشت

تحریک شد قلوب تمام سپاهیان
گفتند: شیرخواره که بر ما زیان نداشت

یک تیر آمد و سه هدف را نشانه زد
جز طفل و قلب مادر و بابا نشان نداشت

با سرعتی که تیر به حلقوم او نشست
حتی برای بستن چشمش زمان نداشت

گیرم گره حسین ز قنداقه باز کرد
تا دست و پا زند، تن اصغر که جان نداشت

پاشید خون او به سما و به ناله گفت:
ششماهه که نیاز به تیر و کمان نداشت

(رضا رسول زاده)

اشعار شب ششم محرم؛ حضرت علی اصغر(ع)

 ای تو زیبا غنچۀ بستان من
چشم خود وا کن، گل عطشان من

باز کن چشمان ناز خویش را
دور کن از خیمه ها تشویش را

عازم دیدار پیغمبر شدی
تو در آغوشم ـ علی ـ پرپر شدی

تو در آغوشم چه زیبا خفته ای
با نگاه خود، به بابا گفته ای:

ای پدر ای کاش سربازت شوم
کودکم ای کاش جانبازت شوم

ای پدر ای کاش چون قاسم شوم
سوی درگاه خدا عازم شوم

کاش مانند عموی با وفا
پیش پای تو کنم جانم فدا

کاش مثل اکبرت عاشق شوم
بهر دیدار خدا لایق شوم"

ای گل سرخ و سپید من، علی
طفل شش ماهه، شهید من، علی

ای چراغ خیمه هایم روی تو
ای تمام چشم هامان، سوی تو

ای گواه غربت اهل حرم
اصغرم ای  اصغرم ای اصغرم

ای که طفل پاک و معصومی، علی
مثل جد خویش مظلومی، علی

ای طلوع عشق، در سیمای تو
ای قرار من، رخ زیبای تو

ای بهار من چرا پژمرده ای؟
طاقت و صبر از دل من برده ای

پیش چشمم ای گل زیبای من
تیر بر حلقت زدند ای وای من

بر گلویت تیر کین، پرتاب شد
چشم های خسته ات در خواب شد

شد تو را گهواره آغوش پدر
کی شود داغت فراموش پدر؟

کی چنین تشنه گلی پرپر شود؟
حنجری از تیرِ کینه تر شود؟

کی چنین بوده کنار رود آب؟
کودک شش ماهه ای در التهاب...

(سیدحبیب حبیب پور)

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ آبان ۹۸ ، ۱۴:۵۹
معاونت فرهنگی حوزه علمیه دارالحکمه اصفهان

http://bayanbox.ir/view/7792961356718707020/0009.jpg

راه کج معصیت

امام حسین علیه السلام :

مَن حاوَلَ أمرا بِمَعصِیَةِ اللّهِ ، کانَ أفوَتَ لِما یَرجو وأسرَعَ لِمَجیءِ ما یَحذَرُ؛

هر کس چیزى را از طریق نافرمانى کردن خدا بجوید،آنچه را بدان امید دارد ، بیشتر از دست مى دهد و آنچه از آن مى گریزد ، زودتر به سرش مى آید .

الکافی : ج ۲ ص ۳۷۳ ح ۳

 

تصویر زیبا

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ مهر ۹۸ ، ۱۱:۱۰
معاونت فرهنگی حوزه علمیه دارالحکمه اصفهان

http://bayanbox.ir/view/4960706733742266193/0008.jpg

تقوای الهی، چاره‌ی کار

امام حسین علیه السلام:

اُوصِیکُم بِتَقوَى اللّهِ فَإنَّ اللّهَ قَد ضَمِنَ لِمَنِ اتَّقاهُ أن یُحَوِّلَهُ عَمّا یَکرَهُ إلى مایُحِبُّ ویَرزُقَهُ مِن حَیثُ لایَحتَسِبُ؛

شما را به تقواى الهى سفارش مى کنم ؛ زیرا خدا ضمانت داده کسى را که تقواى الهى پیشه سازد ، از آنچه ناخوش مى دارد ، به آنچه خوش مى دارد انتقال دهد ، و از جایى که گمان نمى برد ، روزى اش دهد.

تحف العقول، ص ۲۳۹

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ مهر ۹۸ ، ۱۱:۰۷
معاونت فرهنگی حوزه علمیه دارالحکمه اصفهان

http://bayanbox.ir/view/7583228784998687627/0007.jpg

انسان و گذر ایام

امام حسین علیه السلام :

یَابنَ آدَمَ ، إنَّما أنتَ أیّامٌ ، کُلَّما مَضى یَومٌ ذَهَبَ بَعضُکَ؛

اى زاده آدم ! تو، همین روزهایى . هر روزى که برود ، بخشى از تو مى رود.

إرشاد القلوب، ص ۴۰

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ مهر ۹۸ ، ۱۱:۰۳
معاونت فرهنگی حوزه علمیه دارالحکمه اصفهان

http://bayanbox.ir/view/7870531743621121573/0006.jpg

مرگ جز سعادت نیست ...

امام حسین علیه السلام ـ در مسیر خود به کربلا ـ فرمود :

إنّی لا أرَى المَوتَ إلاّ سعادَةً ، و لاَ الحیاةَ مَع الظالِمینَ إلاّ بَرَما؛

من ، مرگ را جز خوش بختى ، و زندگى با ستمکاران را جز ملالت نمى بینم.

تحف العقول، ص۲۴۵

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ مهر ۹۸ ، ۱۱:۰۱
معاونت فرهنگی حوزه علمیه دارالحکمه اصفهان

http://bayanbox.ir/view/8020701150658690370/0010.jpg

 

ادب چیست؟

امام حسین علیه السلام:

سُئِلَ الاِْمامُ الْحُسَیْنُ علیه السلام عَنِ الاَْدَبِ، فَقالَ: هُوَ اَنْ تَخْرُجَ مِنْ بَیْتِکَ، فَلا تُلْقِىَ اَحَداً اِلاّ رَأَیْتَ لَهُ الْفَضْلَ عَلَیْکَ؛

از امام حسین علیه السلام معناى ادب را پرسیدند؟ امام علیه السلام فرمود: ادب عبارتست از اینکه وقتى که از خانه خارج مى شوى به هرکسى برخورد مى کنى او را برتر از خود بینى.

موسوعة کلمات الإمام الحسین علیه السلام ، ص۷۵۰

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ مهر ۹۸ ، ۱۰:۵۷
معاونت فرهنگی حوزه علمیه دارالحکمه اصفهان

http://bayanbox.ir/view/4930630541116515330/0004.jpg

در شأن حاکمان نیست ...

امام حسین علیه‌السلام پیوسته می فرمود:

شَرُّ خِصالِ المُلوکِ الجُبنُ مِنَ الأَعداءِ ، وَالقَسوَةُ عَلَى الضُّعَفاءِ ، وَالبُخلُ عِندَ الإِعطاءِ؛

بدترین خصلت هاى فرمان روایان، ترس از دشمنان، سنگ دلى با ناتوانان و بخل ورزیدن هنگام عطاست.

المناقب لابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۶۵

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ مهر ۹۸ ، ۱۰:۵۰
معاونت فرهنگی حوزه علمیه دارالحکمه اصفهان

http://bayanbox.ir/view/5930724354594035419/0001.jpg

تو نیکی کن و ...

امام حسین علیه السلام :

مَن أحسَنَ أحسَنَ اللّهُ إلَیهِ ، وَاللّهُ یُحِبُّ المُحسِنینَ؛

هر کس نیکى کند ، خدا به او نیکى مى کند ، و خداوند ، نیکوکاران را دوست دارد.

نثر الدرّ: ج ۱ ص ۳۳۴

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ مهر ۹۸ ، ۱۰:۴۶
معاونت فرهنگی حوزه علمیه دارالحکمه اصفهان